Ignacy z Antiochii

Święty Ignacy z Antiochii
Fresk św. Ignacego z klasztoru Hosios Loukas, Beocja, Grecja
Biskup, Męczennik, Ojciec Apostolski
Urodzić się	Prowincja Syrii , Cesarstwo Rzymskie
Zmarł	Euzebiusz : ok. 108 n.e Pervo : 135–140 ne Barnes : lata 140 ne Rzym , Cesarstwo Rzymskie
Czczony w	Kościół katolicki Kościół Prawosławny Prawosławie Wschodnie Kościół Wspólnoty Wschodnio -Anglikańskiej Luteranizm
kanonizowany	Prekongregacja Jana Apostoła (powiedziana w późniejszych pismach)
Główne sanktuarium	Bazylika San Clemente , Rzym, Włochy
Święto	20 grudnia ( Kościół prawosławny ) 24 Koiak ( męczeństwo – chrześcijaństwo koptyjskie ) 7 Epip (upamiętnienie – chrześcijaństwo koptyjskie ) 17 października ( Kościół katolicki , Kościół anglikański i chrześcijaństwo syryjskie ) 1 lutego (Ogólny kalendarz rzymski, XII wiek – 1969) Poniedziałek po IV Niedziela Adwentu ( Ormiański Kościół Apostolski )
Atrybuty	biskup otoczony lwami lub w łańcuchach
Patronat	Kościół we wschodniej części Morza Śródziemnego; Kościół w Afryce Północnej

Ignacy z Antiochii ( / ɪ ɡ n eɪ ʃ ə s / ; grecki : Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας , Ignátios Antiokheías ; zm . Ok. 108/140 ne), znany również jako Ignacy Teofor ( Ἰγνάτ ιος ὁ Θεοφόρος , Ignátios ho Theophóros , dosł . niosący Boga”), był wczesnochrześcijańskim pisarzem i patriarchą Antiochii . W drodze do Rzymu , gdzie spotkało go męczeństwo , Ignacy napisał serię listów. Korespondencja ta stanowi obecnie centralną część późniejszego zbioru dzieł, o których wiadomo, że są autorstwa Ojców Apostolskich . Uważany jest za jednego z trzech najważniejszych z nich, obok Klemensa Rzymskiego i Polikarpa . Jego listy służą również jako przykład wczesnochrześcijańskiej teologii . Ważnymi tematami, którymi się zajmują, są eklezjologia , sakramenty i rola biskupów .

Życie

Nic nie wiadomo o życiu Ignacego poza tym, co można wywnioskować wewnętrznie z jego listów, z wyjątkiem późniejszych (czasami fałszywych) tradycji. Mówi się, że Ignacy nawrócił się na chrześcijaństwo w młodym wieku. Tradycja identyfikuje Ignacego i jego przyjaciela Polikarpa jako uczniów Apostoła Jana . Później w swoim życiu Ignacy został wybrany na biskupa Antiochii ; Euzebiusz, historyk Kościoła z IV wieku, pisze, że Ignacy zastąpił Ewodiusza . Teodoret z Cyrrhus , że sam św. Piotr pozostawił wskazówki, aby Ignacy został mianowany biskupem Antiochii . Ignacy nazywał siebie Teoforem (Nosicielem Boga). Powstała tradycja, że ​​był jednym z dzieci, które Jezus Chrystus wziął w ramiona i pobłogosławił.

Cześć

Święto Ignacego obchodzono w jego własnej Antiochii 17 października, w dniu, w którym jest on obecnie obchodzony w Kościele katolickim i ogólnie w zachodnim chrześcijaństwie , chociaż od XII wieku do 1969 r. w Ogólnym kalendarzu rzymskim obchodzono go 1 lutego .

W Kościele prawosławnym obchodzony jest 20 grudnia. Synaxarium Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego w Aleksandrii umieszcza go na 24 dniu koptyjskiego miesiąca Koiak (który jest również 24 dniem czwartego miesiąca Tahisas w Synaxarium Etiopskiego Ortodoksyjnego Kościoła Tewahedo ), co odpowiada za trzy lata z co cztery do 20 grudnia w kalendarzu juliańskim , który obecnie przypada na 2 stycznia w kalendarzu gregoriańskim .

Ignacy jest czczony w Kościele anglikańskim iw Kościele episkopalnym 17 października .

Męczeństwo

Okoliczności męczeństwa

Zamiast zostać straconym w swoim rodzinnym mieście Antiochii, Ignacy został eskortowany do Rzymu przez kompanię dziesięciu rzymskich żołnierzy:

Od Syrii aż po Rzym walczę ze zwierzętami na lądzie i morzu, nocą i dniem, przywiązany do dziesięciu lampartów, mam na myśli grupę żołnierzy...

— Ignacy do Rzymian, rozdział 5

Uczeni uważają transport Ignacego do Rzymu za niezwykły, ponieważ oczekuje się, że prześladowani jako chrześcijanie zostaną ukarani lokalnie. Stevan Davies zwrócił uwagę, że „z epoki Flawiuszy nie istnieją żadne inne przykłady więźniów, z wyjątkiem obywateli lub jeńców wojennych przywożonych do Rzymu na egzekucję”.

Gdyby Ignacy był obywatelem rzymskim, mógłby odwołać się do cesarza, ale wtedy raczej zostałby ścięty niż torturowany. Ponadto z listów Ignacego wynika, że ​​został zakuty w kajdany podczas podróży do Rzymu, ale zgodnie z prawem rzymskim zakuwanie obywatela w kajdany podczas apelacji do cesarza było nielegalne.

Allen Brent twierdzi, że Ignacy został przeniesiony do Rzymu na prośbę cesarza, aby zapewnić rozrywkę masom poprzez zabicie go w Koloseum . Brent twierdzi, w przeciwieństwie do niektórych, że „normalną praktyką było przewożenie skazanych przestępców z prowincji w celu oferowania widowisk sportowych w Koloseum w Rzymie”.

Stevan Davies odrzuca pomysł, jakoby Ignacy został przetransportowany do Rzymu na igrzyska w Koloseum. Rozumuje, że „jeśli Ignacy był w jakiś sposób darowizną od cesarskiego gubernatora Syrii na igrzyska w Rzymie, pojedynczy więzień wydaje się raczej skąpym darem”. tego Davies sugeruje, że Ignacy mógł zostać postawiony w stan oskarżenia przez legata lub przedstawiciela gubernatora Syrii podczas tymczasowej nieobecności gubernatora i wysłany do Rzymu na proces i egzekucję. Zgodnie z prawem rzymskim tylko namiestnik prowincji lub sam cesarz mógł wymierzać karę śmierci legat stanąłby więc przed wyborem: uwięzić Ignacego w Antiochii lub wysłać go do Rzymu. Davies postuluje, że legat mógł zdecydować o wysłaniu Ignacego do Rzymu, aby zminimalizować wszelkie dalsze spory wśród chrześcijan Antiochene.

Christine Trevett nazwała sugestię Daviesa „całkowicie hipotetyczną” i konkluduje, że nie można znaleźć w pełni zadowalającego rozwiązania problemu, pisząc: „Zwykle wierzę biskupowi na słowo, kiedy mówi, że jest skazańcem. Ale pytanie pozostaje , dlaczego jedzie do Rzymu? Prawda jest taka, że ​​nie wiemy”.

Trasa podróży do Rzymu

Azji Mniejszej na kilka długich postojów , zbaczając z najbardziej bezpośredniej drogi lądowej z Antiochii do Rzymu. Uczeni generalnie zgadzają się co do następującej rekonstrukcji trasy podróży Ignacego:

1. Ignacy po raz pierwszy udał się z Antiochii, w prowincji Syrii , do Azji Mniejszej. Nie wiadomo, czy podróżował drogą morską, czy lądową.
2. Następnie został przewieziony do Smyrny trasą, która omijała miasta Magnezja , Tralles i Efez , ale prawdopodobnie prowadziła przez Filadelfię (zob . Ign. Flp 7).
3. Następnie Ignacy udał się do Troady , gdzie wsiadł na statek płynący do Neapolis w Macedonii (por. Ign. Pol. 8).
4. Następnie przeszedł przez miasto Filippi (por . Flp 9).
5. Następnie udał się drogą lądową lub morską do Rzymu.

Wydaje się, że podczas podróży żołnierze pozwolili Ignacemu spotykać się z całymi zgromadzeniami chrześcijan, będąc w kajdanach, przynajmniej podczas jego pobytu w Filadelfii (por. Ign. Flp 7), a licznym chrześcijańskim gościom i posłańcom pozwolono spotykać się z go w pojedynkę. Ci posłańcy pozwolili Ignacemu wysłać sześć listów do pobliskich kościołów i jeden do Polikarpa , biskupa Smyrny .

Te aspekty męczeństwa Ignacego są również uważane przez badaczy za niezwykłe. Ogólnie oczekuje się, że więzień będzie transportowany najbardziej bezpośrednią i najbardziej opłacalną trasą do miejsca przeznaczenia. Od podróży drogą lądową w Cesarstwie Rzymskim była od pięciu do pięćdziesięciu dwóch razy droższa niż podróż morska, a Antiochia była dużym miastem portowym, najskuteczniejsza trasa prawdopodobnie przebiegałaby całkowicie drogą morską. Steven Davies argumentuje, że okrężną drogę Ignacego do Rzymu można wyjaśnić jedynie przez twierdzenie, że nie był on głównym celem podróży żołnierzy, a różne przystanki w Azji Mniejszej służyły innym sprawom państwowym. Sugeruje, że taki scenariusz wyjaśniałby również względną swobodę, jaką otrzymał Ignacy, aby spotykać się z innymi chrześcijanami podczas podróży.

Data męczeństwa

Ze względu na skąpy i fragmentaryczny charakter dokumentacji życia i męczeństwa Ignacego data jego śmierci jest obarczona znaczną niepewnością. Tradycja umieszcza męczeńską śmierć Ignacego za panowania Trajana , który był cesarzem Rzymu od 98 do 117 rne. Najwcześniejszym źródłem tej trajańskiej daty jest historyk kościoła z IV wieku, Euzebiusz z Cezarei , który jest uważany przez niektórych współczesnych uczonych za niewiarygodne źródło informacji chronologicznych dotyczących wczesnego kościoła. Argumentowano, że Euzebiusz miał ideologiczny interes w umawianiu się z przywódcami kościoła tak wcześnie, jak to możliwe, i upewnieniu się, że nie ma luk w następstwie między pierwotnymi apostołami Jezusa a przywódcami kościoła w jego czasach.

Podczas gdy wielu uczonych akceptuje tradycyjne datowanie męczeństwa Ignacego za Trajana, inni opowiadają się za nieco późniejszą datą. Richard Pervo datuje śmierć Ignacego na lata 135–140 ne. Brytyjski klasycysta Timothy Barnes argumentował za datą w latach 140-tych ne, argumentując, że Ignacy zacytował dzieło gnostyckiego Ptolemeusza w jednym ze swoich listów, który stał się aktywny dopiero w latach 130-tych. Étienne Decrept argumentował na podstawie zeznań Johna Malalasa i Acts of Drose że Ignacy wraz z innymi chrześcijanami zginął śmiercią męczeńską za panowania Trajana, ale podczas święta Apolla w lipcu 116 r. iw odpowiedzi na trzęsienie ziemi, które nawiedziło Antiochię pod koniec 115 r.

Śmierć i następstwa

Sam Ignacy napisał, że zostanie rzucony bestiom, aw IV wieku Euzebiusz przekazuje tradycję, że tak się stało, co następnie powtarza Hieronim, który jako pierwszy wyraźnie wspomina o „lwach”. Jan Chryzostom jako pierwszy nawiązuje do Koloseum jako miejsca męczeństwa Ignacego. Współcześni uczeni nie są pewni, czy którykolwiek z tych autorów miał źródła inne niż własne pisma Ignacego.

Według średniowiecznego tekstu chrześcijańskiego zatytułowanego Martyrium Ignatii , szczątki Ignacego zostały przeniesione z powrotem do Antiochii przez jego towarzyszy po jego męczeńskiej śmierci. Pisma Ewagriusza Scholastyka z VI wieku stwierdzają, że rzekome szczątki Ignacego zostały przeniesione przez cesarza Teodozjusza II do Tycheum, czyli Świątyni Tyche , która została przekształcona w kościół poświęcony Ignacemu. W 637 r., kiedy Antiochia została zdobyta przez kalifat Rashidun , relikwie przeniesiono do Bazylika San Clemente w Rzymie.

Martyrium Ignacego

Istnieje rzekoma relacja naocznego świadka jego męczeństwa, nazwana Martyrium Ignatii . Jest przedstawiana jako relacja naocznego świadka kościoła w Antiochii, przypisywana towarzyszom Ignacego, Filonowi z Cylicji , diakonowi w Tarsie , i Rheusowi Agatopusowi , Syryjczykowi.

Jego najbardziej wiarygodnym rękopisem jest X-wieczny Codex Colbertinus (Paryż), w którym Martyrium zamyka kolekcję. Martyrium przedstawia konfrontację biskupa Ignacego z Trajanem w Antiochii, znany trop z Acta męczenników oraz wiele szczegółów długiej, częściowo lądowej podróży do Rzymu . Synaxarium Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego w Aleksandrii mówi, że został rzucony dzikim bestiom , które go pożarły i rozszarpały.

Listy

Ikona Ignacego z Antiochii z Menologionu Bazylego II (ok. 1000 rne)

Następujące siedem listów zachowanych pod imieniem Ignacego jest ogólnie uważanych za autentyczne, ponieważ zostały wymienione przez historyka Euzebiusza w pierwszej połowie IV wieku.

Siedem oryginalnych listów:

• List do Efezjan ,
• List do Magnezjan ,
• List do Trallian ,
• List do Rzymian ,
• List do Filadelfijczyków ,
• List do Smyrnejczyków ,
• List do Polikarpa , biskupa Smyrny .

Recenzje

Tekst tych listów jest znany w trzech różnych wersjach lub wydaniach: krótkiej wersji, znalezionej w rękopisie syryjskim ; środkowa rewizja, znaleziona tylko w rękopisach greckich ; oraz Long Recension, znalezione w rękopisach greckich i łacińskich .

Przez pewien czas uważano, że Long Recension jest jedyną zachowaną wersją listów ignacjańskich, ale około 1628 r. łacińskie tłumaczenie Middle Recension zostało odkryte przez arcybiskupa Jamesa Usshera, który opublikował je w 1646 r. Przez około ćwierć wieku sto lat później dyskutowano, która wersja reprezentowała oryginalny tekst listów. Ale od czasów Johna Pearsona Pomimo silnej obrony autentyczności środkowej rewizji pod koniec XVII wieku, naukowcy byli zgodni co do tego, że środkowa rewizja jest oryginalną wersją tekstu. Long Recension jest dziełem ariańskiego chrześcijanina z IV wieku, który interpolował listy z okresu Middle Recension, aby pośmiertnie zwerbować Ignacego jako nieświadomego świadka w sporach teologicznych tamtej epoki. Ta osoba sfałszowała również sześć fałszywych listów przypisywanych Ignacemu (patrz § Pseudo-Ignacy poniżej).

Rękopisy przedstawiające krótką wersję listów ignacjańskich zostały odkryte i opublikowane przez Williama Curetona w połowie XIX wieku. Przez krótki czas toczyła się naukowa debata na temat tego, czy krótka wersja była wcześniejsza i bardziej oryginalna niż środkowa wersja. Jednak pod koniec XIX wieku Theodor Zahn i JB Lightfoot doszli do naukowego konsensusu, że Short Recension jest jedynie streszczeniem tekstu Middle Recension i dlatego został skomponowany później.

Autentyczność

Od czasu reformacji protestanckiej w XVI wieku autentyczność wszystkich listów ignacjańskich była przedmiotem intensywnych badań. Jan Kalwin nazwał listy „śmieciami opublikowanymi pod imieniem Ignacego”. Niektórzy protestanci chcieli zaprzeczyć autentyczności wszystkich listów przypisywanych Ignacemu, ponieważ wydają się one potwierdzać istnienie episkopatu monarchicznego w II wieku. Kościół katolicki od dawna potwierdza autentyczność listów z przeszłości do teraźniejszości.

W 1886 roku prezbiteriański pastor i historyk kościoła William Dool Killen opublikował esej obszernie argumentujący, że żaden z listów przypisywanych Ignacemu nie był autentyczny. Zamiast tego argumentował, że Kaliksta , biskup Rzymu, sfałszował listy około 220 rne, aby zdobyć poparcie dla monarchicznego episkopatu , wzorując się na słynnym świętym Ignacym na wzór jego własnego życia, aby dać precedens dla własnej władzy. Killen w pismach Polikarpa przeciwstawił ten ustrój biskupi z ustrójem prezbiteriańskim .

Pewne wątpliwości co do autentyczności oryginalnych listów utrzymywały się do XX wieku. Pod koniec lat 70. i 80. uczeni Robert Joly , Reinhard Hübner , Markus Vinzent i Thomas Lechner stanowczo argumentowali, że listy z okresu środkowego Recension były fałszerstwami napisanymi za panowania Marka Aureliusza (161–180 ne). Mniej więcej w tym samym czasie uczony Joseph Ruis-Camps opublikował badanie, w którym argumentował, że listy z okresu Średniej Recenzji zostały pseudoepigraficznie na podstawie oryginalnego, mniejszego, autentycznego korpusu czterech liter ( Rzymian , Magnezjan , Trallianie i Efezjanie ). W 2009 roku Otto Zwierlein podjął tezę o podróbce, wykonanej około 170.

Publikacje te wywołały ogromne, gorące kontrowersje w ówczesnym środowisku naukowym, ale w 2017 roku większość uczonych patrystycznych zaakceptowała autentyczność siedmiu oryginalnych listów. Jednak J. Lookadoo powiedział w 2020 roku, że „debata nabrała nowej energii od późnych lat 90. i wykazuje niewiele oznak spowolnienia”.

Oryginalne teksty sześciu z siedmiu oryginalnych listów znajdują się w Codex Mediceo Laurentianus napisanym po grecku w XI wieku (który zawiera również pseudoepigraficzne listy z Long Recension, z wyjątkiem listu do Filipian), podczas gdy list do Rzymian jest znaleźć w Kodeksie Colbertinus .

Styl i struktura

Listy Ignacego noszą ślady pisania w wielkim pośpiechu i bez odpowiedniego planu, takie jak ciągnące się zdania i niesystematyczne następstwo myśli. Ignacy wzorował swoje pisma na pismach Pawła, Piotra i Jana, a nawet swobodnie cytował lub parafrazował biblijne wpisy z dzieł tych apostołów, na przykład cytując 1 Koryntian 1:18 w swoim liście do Efezjan:

Niech mój duch będzie poczytany za nic ze względu na krzyż, który jest zgorszeniem dla niewierzących, ale dla nas zbawienie i życie wieczne.

— List do Efezjan 18, tłumaczenie Robertsa i Donaldsona

Teologia

chrystologia

Wiadomo, że Ignacy nauczał o bóstwie Chrystusa:

Jest jeden Lekarz, który posiada zarówno ciało, jak i ducha; zarówno wykonane, jak i nie wykonane; Bóg istniejący w ciele; prawdziwe życie w śmierci; zarówno Maryi, jak i Boga; najpierw znośny, a potem niecierpliwy, sam Jezus Chrystus, nasz Pan.

— List do Efezjan , rozdz. 7, krótsza wersja, tłumaczenie Robertsa-Donaldsona

Ta sama sekcja w tekście Long Recension mówi, co następuje:

Ale nasz Lekarz jest Jedynym prawdziwym Bogiem, niezrodzonym i niedostępnym, Panem wszystkiego, Ojcem i Zrodzicielem Jednorodzonego Syna. Mamy także jako Lekarza Pana Boga naszego, Jezusa Chrystusa, Jednorodzonego Syna i Słowo, przed zaraniem dziejów, które potem stało się także człowiekiem, z Maryi Dziewicy. Albowiem „Słowo stało się ciałem”. Będąc bezcielesnym, był w ciele, będąc niecierpliwym, był w ciele cierpiętniczym, będąc nieśmiertelnym, był w śmiertelnym ciele, będąc życiem, uległ zepsuciu, aby uwolnić nasze dusze od śmierci i zepsucia, i uzdrów ich i przywróć im zdrowie, gdy byli dotknięci bezbożnością i niegodziwymi pożądliwościami.

— List do Efezjan , rozdz. 7, dłuższa wersja

Podkreślił wartość Eucharystii , nazywając ją „lekarstwem nieśmiertelności” ( Ignacy do Efezjan 20,2). Bardzo silne pragnienie krwawego męczeństwa na arenie, które Ignacy wyraża miejscami dość obrazowo, może wydawać się współczesnemu czytelnikowi dość dziwne. Badanie jego teologii soteriologicznej pokazuje , że zbawienie uważał za uwolnienie się od potężnego lęku przed śmiercią, a tym samym za odważne zmierzenie się z męczeństwem.

Uważa się, że Ignacy był pierwszym znanym pisarzem chrześcijańskim, który opowiadał się za zastąpieniem przez chrześcijaństwo szabatu dniem Pańskim :

Nie dajcie się zwieść dziwnym doktrynom ani przestarzałym bajkom, które są bezużyteczne. Bo jeśli nawet do dnia dzisiejszego żyjemy na wzór judaizmu, wyznajemy, że nie otrzymaliśmy łaski. ... Jeśli więc ci, którzy kroczyli starożytnymi praktykami, osiągnęli nową nadzieję, nie przestrzegając już sabatów, ale kształtując swoje życie na wzór dnia Pańskiego, w którym również nasze życie powstało przez Niego ... jak będziemy mogli żyć oddzielnie od niego?

— Ignacy do Magnezjan 8:1, 9:1–2, tłumaczenie Lightfoot .

Jeśli więc ci, którzy zostali wychowani w starożytnym porządku rzeczy, doszli do posiadania nowej nadziei, nie przestrzegając już szabatu, ale żyjąc w przestrzeganiu dnia Pańskiego, z którego wyrosło również nasze życie ponownie przez Niego i przez Jego śmierć – której niektórzy się zapierają, przez którą to tajemnicę uzyskaliśmy wiarę i dlatego trwamy, abyśmy mogli się znaleźć uczniami Jezusa Chrystusa, naszego jedynego Mistrza – jakże będziemy mogli żyć bez Niego , których uczniowie sami prorocy w Duchu czekali na Niego jako na Nauczyciela? I dlatego Ten, na którego słusznie czekali, przyszedłszy wskrzesił ich z martwych.

— List do Magnezjan 9, przekład Robertsa i Donaldsona, s. 189.

Ten fragment wywołał debatę tekstową, ponieważ jedyny zachowany grecki rękopis brzmiał Κατα κυριακήν ζωήν ζωντες, co można przetłumaczyć jako „życie według życia Pana”. Jednak większość uczonych postępowała zgodnie z tekstem łacińskim ( secundum dominicam ), pomijając ζωήν i tłumacząc „życie według Dnia Pańskiego”.

eklezjologia

Ignacy jest najwcześniejszym znanym pisarzem chrześcijańskim, który podkreślał lojalność wobec jednego biskupa w każdym mieście (lub diecezji ), któremu pomagają zarówno prezbiterzy (kapłani), jak i diakoni . Wcześniejsze pisma wspominają tylko o biskupach lub prezbiterach.

Na przykład jego pisma o biskupach, prezbiterach i diakonach:

Starajcie się czynić wszystko w zgodzie z Bogiem, z biskupem, który zastępuje Boga, z prezbiterami zamiast rady apostolskiej i z najdroższymi mi diakonami, którym powierzono sprawy Jezusa Chrystusa, który był z Ojcem od początku i wreszcie się objawił.

— List do Magnezjan 2 , 6:1

Jest również odpowiedzialny za pierwsze znane użycie greckiego słowa katholikos (καθολικός), czyli katolicki, oznaczającego „powszechny”, „kompletny” i „cały” na określenie Kościoła, pisząc:

Gdziekolwiek pojawi się biskup, tam niech będzie lud; bo gdziekolwiek jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół katolicki. Nie wolno chrzcić ani udzielać komunii bez zgody biskupa. Z drugiej strony wszystko, co ma jego aprobatę, podoba się Bogu. Zatem cokolwiek zostanie zrobione, będzie bezpieczne i ważne.

— List do Smyrnejczyków 8, przekład JR Willis.

Joseph Lightfoot twierdzi, że słowo „ katolicki (καθόλου)” oznacza po prostu „uniwersalny” i można go znaleźć nie tylko przed i po Ignacym wśród pisarzy kościelnych i klasycznych, ale na wieki przed erą chrześcijańską. Ignacemu z Antiochii przypisuje się również najwcześniejsze odnotowane użycie terminu „ chrześcijaństwo ” ( gr . Χριστιανισμός ) c. 100 AD.

Paralele z Peregrinus Proteus

Kilku uczonych zauważyło, że istnieją uderzające podobieństwa między Ignacym a chrześcijańskim , który stał się cynikiem , filozofem Peregrinusem Proteusem , jak opisano w słynnej satyrze Luciana The Passing of Peregrinus :

• Zarówno Ignacy, jak i Peregrinus wykazują chorobliwą chęć śmierci.
• Obie postacie są lub były chrześcijanami.
• Obaj są więzieni przez władze rzymskie.
• Po aresztowaniu obu więźniów przybywają do nich chrześcijanie z całej Azji Mniejszej i przynoszą im dary (por. Peregr. 12-13).
• Obaj więźniowie wysłali listy do kilku greckich miast na krótko przed śmiercią jako „testamenty, rady i prawa”, wyznaczając w tym celu „kurierów” i „ambasadorów”.

Powszechnie uważa się, że te podobieństwa są wynikiem celowego kopiowania przez Luciana cech Ignacego i zastosowania ich do jego satyry na Peregrinusa. Jeśli zaakceptuje się zależność Luciana od listów ignacjańskich, to wyznacza to górną granicę dat listów: około 160 r. n.e., tuż przed napisaniem Przejścia Peregrinusa .

W 1892 roku Daniel Völter próbował wyjaśnić podobieństwa, sugerując, że listy ignacjańskie zostały w rzeczywistości napisane przez Peregrinusa, a później zredagowane w celu ukrycia ich pochodzenia, ale ta spekulatywna teoria nie wywarła znaczącego wpływu na społeczność akademicką.

Pseudo-Ignacy

Listy przypisywane św. Ignacemu, ale fałszywego pochodzenia (ich autor jest często nazywany po angielsku Pseudo-Ignatius ) obejmują:

• List do Tarsów
• List do Antiochian
• List do Hero, diakona Antiochii
• List do Filipian
• List Marii Prozelitki do Ignacego
• List do Maryi w Neapolis, Zarbus
• Pierwszy List do św. Jana
• Drugi List do św. Jana
• List Ignacego do Najświętszej Marii Panny

Zobacz też

• Sukcesja apostolska
• Chrześcijaństwo w I wieku
• Chrześcijaństwo w II wieku
• Wczesne ośrodki chrześcijaństwa
• Lista patriarchów Antiochii
• Święty Ignacy z Antiochii, archiwum świętego patrona
• Ojcowie Apostolscy
• katolicyzm
• Ignacego Loyoli

Źródła

• Zuiddam, Benno A. (1997). „Święte listy i sylaby, funkcja i charakter autorytetu Pisma Świętego w pismach św. Ignacego” (PDF) . Ned. Geref. Teoligiese Tydskrif . 38 (3).

Dalsza lektura

•   Brent, Allen (2006). Ignacy z Antiochii i drugi sofista: studium wczesnochrześcijańskiej transformacji kultury pogańskiej . Tybinga: Mohr Siebeck. ISBN 3-16-148794-X .
• De Ste. Croix, GEM (listopad 1963). „Dlaczego pierwsi chrześcijanie byli prześladowani?”. Przeszłość i teraźniejszość . 26 : 6–38. doi : 10.1093/przeszłość/26.1.6 .
• Ignacy z Antiochii (2003). „Listy Ignacego”. Ojcowie Apostolscy . Bart D. Ehrman, tłum. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
• Frend, WH (1965). Męczeństwo i prześladowania we wczesnym Kościele: studium konfliktu od Machabeuszy do Donata . Oksford: Blackwell.
• Ignacy z Antiochii (1912–1913). „Listy św. Ignacego”. Ojcowie Apostolscy . Jezioro Kirsopp, tłum. Londyn: Heinemann.
• Ignacy z Antiochii (1946). Listy św. Klemensa Rzymskiego i św. Ignacego z Antiochii . James E. Kleist, tłum. Westminster, MD: Newman Bookshop.
•   Lane Fox, Robin (2006). Poganie i chrześcijanie . Londyn: Pingwin. ISBN 0-14-102295-7 .
•   Löhr, Hermut (2010). „Listy Ignacego z Antiochii”. Ojcowie Apostolscy. Wprowadzenie . Wilhelma Pratschera, wyd. Waco (TX): Baylor University Press. s. 91–115. ISBN 978-1-60258-308-5 .
• Thurston, Herbert; Attwater, Donald, wyd. (1956). Żywoty świętych Butlera . Westminster, MD: Christian Classics.
•   Vall, Gregory (2013). Poznawanie Chrystusa: Ignacy z Antiochii i tajemnica Odkupienia . Waszyngton, DC: Katolicki Uniwersytet Ameryki Press. ISBN 978-0-8132-2158-8 .

Linki zewnętrzne

• Prace autorstwa Ignacego z Antiochii lub o nim w Internet Archive
• Dzieła Ignacego z Antiochii w LibriVox (audiobooki z domeny publicznej)
• Pisma wczesnochrześcijańskie: teksty on-line listów św.Ignacego (zarchiwizowane) ( link niezarchiwizowany )
• Eklezjologia św. Ignacego z Antiochii ks. John S. Romanides
• Święty Ignacy
• Opera Omnia J.-P. Migne, Patrologia Graeca z indeksami analitycznymi
• Encyklopedia katolicka: fałszywe listy św. Ignacego z Antiochii
• Pisma Ignacego u Ojców Ante-nicejskich
• Grecki tekst pism Ignacego
• Tłumaczenie i wersja audio z 2012 r. (siedem autentycznych listów i męczeństwo Ignacego)
• Święty Ignacy z Antiochii na stronie internetowej Christian Iconography
• Tutaj podąża życie św. Ignacego, biskupa z przekładu Złotej Legendy dokonanego przez Caxtona
• Kolumnada na Placu Świętego Piotra
• Ignacego z Antiochii (1919) [1900]. Listy św. Ignacego, biskupa Antiochii . Tłumaczenia literatury chrześcijańskiej. Przetłumaczone przez Jamesa Herberta Srawleya (wyd. 3). Towarzystwo Krzewienia Wiedzy Chrześcijańskiej .
• Ignacego z Antiochii (1919). Crafer, Thomas Wildred (red.). Listy św. Ignacego (listy po grecku). Wydanie 10 Tekstów dla Studentów. Towarzystwo Krzewienia Wiedzy Chrześcijańskiej .